Piparkökugleði

Það lang besta við að vera au-pair er að ég þarf aldrei að hafa áhyggjur af því að leiðast á klósettinu, því ég er alltaf með live show fyrir framan mig. Það er næstum því eins og þeim finnist það vera algjört must að sleppa öllu því sem þeir eru að gera, bara til að geta örugglega verið með mér á klósettinu.

Í gærkvöldi fór ég að passa hjá íslenskum manni og franskri konu, þau eiga þrjú rosalega sæt börn og búa hérna í nágrenninu. Maðurinn hann Halli hafði látið mig frá frekar nákvæmar upplýsingar í gegnum sms hvernig ég ætti að rata þangað en bað mig endilega að hringja í hann ef ég væri ekki alveg viss. Ég hef alltaf getað ratað mjög vel þannig að ég var nokkuð viss um að þetta yrði nú ekkert mál. Ég fann þetta líka einn, tveir og þrír en átti eitthvað erfitt með að komast inn á svæðið því að það var stórt hlið og afar einkennileg bjalla sem ég botnaði hvorki upp né niður í. Mér til mikillar ánægju var akkúrat einn búandi að koma heim til sín og opnaði fyrir mér. Ég var ekki lengi að grípa tækifærið og smeygði mér með henni inn. Því næst tók ég upp símann og hringdi í Halla. Hann var afar undrandi að ég hefði ratað þangað í fyrsta skipti og fór að segja mér hvert ég færi næst. Ég botnaði ekkert í þessum upplýsingum sem hann dældi í mig þarna í gegnum símann. Fljótlega spurði hann mig þó hvaða leið ég hafði farið og komst að því að ég var á kolvitlausum stað en mjög nálægt. Ég snéri þá við og hélt til baka að hliðinu, en þetta blessaða hlið vildi hvergi gefa sig svo ég sat þarna pikkföst. Eftir 10 mínútur af vægu taugáfalli kom þó loksins einhver annar búandi og ég komst út. Eftir það var leiðin greið.

Við erum að taka forskot á jólasæluna hérna á King's og gæðum okkur á úrvals íslenskum piparkökum í takt við Hjálma. Stefán var svo yndislegur að senda piparkökur, Hjálmar disk, People og Séð og Heyrt. Það er rosalega erfitt að komast yfir amerísk slúðurblöð hérna en eftir dauðaleit hef ég fundið einn blaðasala upp í Angel sem virðist vera á sömu blaðsíðu og ég að kjósa þau amerísku yfir þau bresku.

XOXO

LOVE TYRA

Supermodels

Ég og Bylgja fengum að vera supermodels í einn dag en það varði auðvitað bara einn dag og kúkableyjurnar tóku líka svona vel á móti mér daginn eftir. Bylgja bauð mér í förðun, greiðslu, mini manicure og myndatöku á The Face London þar síðasta fimmtudag og það var klárlega ekki leiðinlegt.
Fyrst fengum við að velja greiðslu og förðun af myndum, ég ákvað bara go big og lét vaða í þvílíka greiðslu. Þegar greiðslan fór að taka á sig mynd hvarf ánægjusvipurinn eins og dökk fyrir sólu. Ómáluð með þetta ferlíki á hausnum, þetta var ekki að stefna í rétta átt. Ég vildi auðvitað sýna Tyra Banks að ég væri enginn aumingji og grét því ekki eins og hinar stelpurnar. Loks þegar það var búið að henda á mig andliti og auka augnhárum, leit ég bara alls ekki svo illa út. Eftir það tók við mega photoshoot með einhverjum gaur sem á að hafa myndað Orlando Bloom, þannig reyndi allavega konan að selja okkur fleiri myndir. Eftir daginn vorum við örmagna, mjög erfitt að vera módel, þannig við fórum heim og fengum okkur Shepard's Pie og mikið af Kit Katti.

Um seinustu helgi fórum við í sumarbústað í Helhoughton en bærinn er það lítill að það er bara ein gata sem heitir The Street. Bærinn minnti mig ótrúlega á litla bæinn sem Kate Winslet heimsótti í myndinni The Holiday (note to self googla hvar The Holiday var tekinn upp). Þetta var allt saman voðalega English country side legt þarna í sveitinni. Nú við fjölskyldan gerðum bretum þann gikkinn að leigja okkur bíl. Ég hélt ég ætlaði að deyja fyrst þegar við lögðum af stað frá flugvellinnum, tókum nefnilega tubið þangað til að sækja bílinn, og bað ákaft til Guðs og fór með Maríubænir. Þegar ég var svo alveg að fá taugaáfall af stressi komumst við á áfangastað. Þessi huggulegi bústaður sem við vorum svo heppin að fá lánaðan, virtist þó hafa verið tvíbókaður því að í húsinu var kröggt af kóngulóm, ýmist dauðar eða lifandi.
Eftir þessa löngu keyrslu í húsið var ég örmagna af þreytu og hugsaði nú gott til glóðarinnar að geta skriðið upp í rúm. Þá varð ég fyrir þessari líka life-changing momenti að ég sá þessa HUGES könguló í mestu ró á gólfinu hjá mér, hún var að vísu dauð en það er allt annar handleggur, og ég varð að kalla á Erik til að taka hana, aðrar 15 maríubænir voru beðnar og eftir að hafa náð að róa sjálfan mig niður með jafnri öndun sem ég hef lært  í Yoga tókst mér að sofna.

Daginn eftir tókum við rúnt um nærliggjandi bæi, kíktum á sjóinn og komum okkur upp nammi birgðum fyrir kvöldið. Þetta var laugardagskvöld og ekkert annað í boði nema að horfa á besta þátt í heimi, X-factor. Go team Aiden! (update: hann datt út í kvöld)

Í vikunni er ég búin að vera dugleg að mæta í ræktina, sérstaklega Yoga til að geta náð inner peace. Á fimmtudaginn mætti ég í yoga og kennarinn var indverji. Þetta verður ekki meira alvöru hugsaði ég með mér. Fólk er að ferðast heiminn á enda til að komast til Indlands í Yoga hjá einhverjum gúrúum og ég fæ þetta bara beint í æð mitt inn í miðri London. Aftur á móti reyndist mér erfiðara að skilja karlgreyið, því hann var með þennan líka rosalega hreim.

Annars ákvað ég að henda inn í einu myndbandi frá grimma dance sessioninu okkar síðasta föstudag.

 

 

 

XOXO LOVE TYRA

Halloween

Jeijjj, Birkir er farinn að segja nafnið mitt. Ég er mjög stolt af honum, núna er ég búin að kenna honum nafnið mitt og að klessa hann. Framtíð þessa barns er gjörsamlega bjargað. Þetta var tvísýnt á tímum.

Um helgina fór ég, Þórdís, Aldís og Diljá á Halloween djamm. Halloween er alvöru hérna, það voru margir úti á sunnudaginn trick or treating og á laugardagskvöldinu voru rosalega margir í búningum. Sumar stelpur hafa reyndar eitthvað misskilið þennan dag og ákveðið að fækka fötum frekar en að klæðasta búningum. Við mættum til dæmis einni dömu sem var ekki að selja sig, á netabolnum einum saman, þannig að frænkunum var frekar kalt.

Indverjar halda að rauðhærðir séu að deyja út þannig að á laugardagskvöldið vildu þeir ólmir taka myndir af mér og Þórdísi. Ég reyndi að rukka fyrir myndirnar, einungis 2 pund eða 357 krónur og 88 aura en þá sögðu þeir bara að ég væri pricy girl. 

Ég er farin að hafa smá áhyggjur að ég eigi eftir á fá menningarsjokk þegar ég kem heim og fer að umgangast fólk á mínum aldri. Ég hlusta svo mikið á barnatónlist og les bara sögur um Einar Áskel eða Thomas the tank engine að um daginn gat ég ekki sofnað af því að ég var með áslaug í efnalaug á heilanum sem er af þeim kostulega disk Lög unga fólksins.

XOXO
LOVE TYRA

Crimescene

Það hefur ekki mikið drifið á daga mína hérna í London fyrir utan það að passa tvo gutta allan daginn. Þeir eru yfirleitt mjög stilltir, nema í dag þegar Birkir var að leggja mig í einelti með því að gera grín af hikstanum mínum. Birtingur var líka með smá uppreisn en hann kastaði glasinu sínu með smá boosti í, í gólfið með þeim afleiðingum að afgangs boostinn slettist út um víðan völl. Þegar ég ætlaði síðan að skamma hann sagði hann bara ha! Samræðurnar voru nokkrun veginn svona:
Ég: Þetta er bannað Birtingur
Birtingur: ha!
Ég: þetta má ekki
Birtingur: ha!
Ég: ekki segja ha
Birtingur: ha!

Þá gafst ég upp.

Um helgina var ég eitthvað slappur svo ég og dísa höfðum kósýkvöld á laugardeginum, ágætt að fá smá pásu frá þessu villta djammlífi sem við stundum hérna í London. Við pöntuðum pizzu sem tók um það bil einn og hálfan tíma og þegar við loks fengum hana var hún orðin hálf köld. Pizzasendillinn þurfti meira að segja að hringja og spyrja til vegar. Loks þegar hann hafði náð að spotta mig þar sem ég stóð í dyragættinni að svipast um eftir honum, örmagna af hungri sagði hann með þessum líka grimma indverska hreim: I'ts really difficult to find. En þrátt fyrir að vera nánast buguð af hungri sló ég mér bara í lær og hló og saði: Yes, I know.

Ævintýrum kvöldsins var ekki lokið þarna heldur tók á móti mér blátt blikkljós og lögreglubíll þegar ég kom heim. Svæðið hliðina á húsinu mínu hafði verið afgirt og tvær frísklegar lögreglukonur sátu inni í lögreglubíl að spjalla. Í fyrstu hafði ég miklar áhyggjur um afdrif gömlu, heyrnalausu konunnar fyrir neðan okkur. Svo virðist þó sem hún sé í heilu lagi og að átökin hafi verið meira út á götu, allaveganna var blóðpollurinn þar. Eftir miklar vangaveltur hef ég komist að niðurstöðu um hvað hafi átt sér stað og ég ætla að segja að þarna hafi rússneska mafían átt leik í stunguárás. Þess vegna hafi ekki verið nein læti í kringum þetta. Lögreglan hefur síðan ákveðið að hafa hljótt um þetta til að skapa ekki óþarfa hræðslu hjá okkur bretunum.

Stefán kom þarseinustu helgi mér til mikillar ánægju með slatta af bandarískum slúðurblöðum, og Bylgju líka. Núna gerum við okkur betur grein fyrir því hvað People er mikið hágæða efni. Ásamt Stefáni komu nokkrir pakkar líka. Ég fékk þessa hlýju húfu frá ömmu sem á eftir að gera góða hluti í kuldanum og ullarsokka og þrista frá mömmu og pabba. Mamma ákvað að bæta upp fyrir seinasta nammi sem hún sendi en það var Kit Kat sem er selt í flestum indverja sjoppum hérna.

Það vildi svo skemmtilega til að Bylgja og Erik höfðu ákveðið að panta sér ferð til Parísar sömu helgi og Stefán kom, þannig við enduðum með því að leika helgarforeldra. Það gekk vonum framar en ég verð að viðurkenna að seinni nóttina var ég alveg að missa móðinn en Birkir vaknaði 8 sinnum þá nótt. Undir morguninn var ég alveg að gefast upp og langaði helst bara að segja við hann: plís, farðu að sofa. En þar sem ég hef fengið nokkra reynslu í þessum efni sá ég fram á að það væri betra að hugga hann. Það skilaði góðum árangri.

Annars er ég bara laying low, pressan er búin að vera á eftir mér eftir að liðið að hans Stefáns sigraði svona glæsilega í Útsvari um helgina. Maður er svo mikið celeb hérna í London, mig líður alveg eins og footballers wife, kannski ekki alveg það hefur nefnilega enginn haldið fram hjá mér, og ég er heldur ekki að fara að fá nýjan trúlofunarhring af því að gamli sé uppfullur af lygum.

Ég og dísa skruppum líka aðeins í Harrods á sunnudaginn, skrifuðum kveðja til Díönu prinsessu og biðum eftir að einhver ríkur aðili myndi splæsa í föt hana okkur. Við vorum ekkert alltof lengi inní Harrods þar sem meirihlutinn var dýrari en árslaunin okkar, til samans. Fórum frekar á útsölu í Topshop og H&M.

XOXO

LOVE TYRA

Pönnsukaffi

Við á 66C King's Cross Road erum búin að vera mjög öflug í pönnukökunum upp á síðkastið. Þetta byrjaði allt daginn sem við héldum upp á afmælið hans Birkis. Síðan þá höfum við bókstaflega verið við eldavélina steikjandi pönnsur og þeytandi rjóma (aðallega Erik samt, við hin höfum aðallega verið í því að torga þeim).

Á föstudaginn síðastliðinn var ákaflega skemmtilegur dagur, ekki bara fyrir strákana heldur einnig mig og Erik. Við byrjuðum daginn á að fara í Soft play sem er mini boltaland (eins og í ikea) and boy it was fun, því ekki voru það bara börnin sem fengu að fara ofan í heldur var fullorðnum líka boðið að fara ofan í. Við létum ekki segja okkur það tvisvar og vorum snögg að henda okkur ofan í boltaflóðið.
Strákunum fannst þetta ekki síður skemmtilegt því þeir hlógu og hlógu eins og enginn væri morgundagurinn. Nú síðan þegar við börnin tókum hádegisblundinn okkar þá skellti Erik í pönnukökur og öllum vinum okkar í London var boðið í pönnsukaffi klukkan hálf fimm.

Eina slæma við daginn var þegar ég lá á stofugólfinu og Birkir sast á mig, beið aðeins, prumpaði og fór síðan.

Laugardagurinn mun vera eftirminnilegasti dagur lífs míns, því þetta var dagurinn sem ég var næstum því sprengd í loftu. Við fjölskyldan á 66C höfðum tekið þá ákvörðun í sameiningu að fara til Greenwitch til að upplifa þá merku stund að standa á sjálfum tíma ásnum. Ekki vissum við betur en að þessi ferð myndi verða life changing. Við vorum í rólegheitunum að skipta um lest á lestarstöðinni Bank, þegar það heyrist í kallkerfinu að allir ættu strax að yfirgefa stöðina eins fljótt og mögulegt væri.
Við vorum ekkert alltof mikið að kippa okkur upp við það, héldum bara áfram í áttina að næstu lest. Komu þá ekki tveir verðir á fleygi ferð og skipuðu öllum að fara upp í næstu lest, alveg sama hvert þeir væri að fara, það þyrfti að tæma stöðina ASAP. Okkur leist lítið á blikuna er við biðum eftir að komast í burtu frá stöðinni að alltaf var verið að opna lestina aftur til að sópa fleiru fólki inn í hana. Er við sátum og töldum mínúturnar sem við áttum eftir ólifað lagði lestin loks af stað. Síðan sigldum við í burtu rétt svo í tæka tíð því horfðum á eldtungurnar af sprengjunni sleikja afturrúðu lestarinnar.

Okei, þetta var kannski ekki alveg svona dramatískt en þetta er allt satt nema þetta með sprengjuna. Það sprakk ekkert og bretum fannst þetta ekki einu sinni fréttnæmt að stöðina hafi verið rýmd í hasti. Líklegast hefur einhver bara skilið eftir töskuna sína.

Greenwitch stóð fyrir sínu, við tókum myndir, fengum okkar geðveikan brunch og sátum í grasinu og drukkum í okkur ímynduðu sólina. Ferjan varð okkur fararkostur á leiðinni til baka og það var heldur ekkert leiðinlegt að fá að sigla eftir Thames ánni. Þórdís kom svo í mat til okkar og við spiluðum og horfðum á X-factor.

Í dag fór ég með Þórdísi á Oxford og verslaði aðeins. Gerði brjálað góð kaup í Primark, þar sem ég meðal annars fjárfesti í Onesie og fyrir þá sem ekki vita hvað það er, þá er það náttfata heilgalli með sokkum við föstum. Þórdís gerðu einnig jafn góð kaup og ég í Primark. Þessir heilgallar munu koma sér vel í umtalaðasta náttfatapartý sem sögur fara af. Við erum að tala um það að Lady Gaga verði skellt á fóninn og munch verði í boði. By the way, ef það er nú ekki þegar búið að bjóða ykkur getiði gleymt þessu.

P.S.  London er best!!!!

XOXO
LOVE TYRA

E.S. Tyra Banks er búin að grennast, svo við getum nú öll farið að horfa aftur á ANTM.

E.E.S. Já, Americas Next Top Model er enn í gangi.

Eniga Meniga

Jæja í gær var komið að því að ég þurfti að fara ein út í hinn grimma heim bankamanna og láta búa til fyrir mig bankareikning. Ég var ekkert lítið stressuð þegar ég lagði ALEIN af stað út í Loyds bankann, búin að fara með setninguna, I need to create a bank account, silljón sinnum í huganum. Ég var hársbreidd frá því að biðja Bylgju um að koma með mér en ákvað síðan að nú væri kominn tími fyrir the peacock to fly.
Þegar röðin var komin að mér í bankanum sagði ég, svona klakklaust og flott: "I need to create a bank account." Ég hef aldrei verið eins stolt af sjálfri mér í jafn stuttan tíma, eftir það lá leiðin bara niður á við. Maðurinn byrjaði að spurja hvort ég væri student og ég sagði auðvitað nei, þá spurði hann mig hvort ég ynni en ég heyrði: "are you a student?", fannst svolítið skrítið að hann væri að spyrja mig sömu spurningarinnar tvisvar en sagði þá hátt og skýrt nei og að ég væri au-pair. Þá varð hann bara eitt stórt spurningamerki í framan og spurði mig hvort ég væri þá ekki að vinna og ég auðvitað játaði, síðan fannst honum þetta bara fyndið og spurði "you get paid or are you doing it for free?". Ég ákvað að taka þátt í þessum létta húmor sem hann var að búa til þarna og hló og sagði: "yes, hahahhahahha". Eftir þessa syrpu hugsaði ég með mér að núna gæti þetta ekki versnað. Vá hvað ég hafði rangt fyrir mér. Næst bað hann mig um nafn og ég sagði, Kristín, síðan þurfti hann auðvitað af fá my surename og ekki er það auðveldlega stafað. Ég tilkynnti honum að ég væri Bergsveinsdóttir og byrjaði svo að stafa það fyrir hann, B for Bob og svona krúsídúllur, en þegar ég kom að I var það gjörsamlega stolið úr mér, fyrst sagði ég óvart Y, svo horfði ég á hann gera það og sagði honum að það væri ekki rétt. Síðan ætlaði vinnufélagi og sessunautur hans að hjálpa mér og saði W en ég hélt áfram að harðneita, baðandi út höndum.
Eina ráðið í stöðunni var þá fyrir félagann minn að fara með fingurinn efst á lyklaborðið og rekja þannig hvern staf fyrir sig. Ég sagði bara no, no, no þangað til hann komst loks á I-ið, þá hrópaði ég sigri hrósandi YES. Ég er mjög þakklát fyrir að það hafi ekki verið v sem ég mundi ekki eftir en ekki I, þá hefðum við verið fram að jólum.
Ég skrifaði restina af nafninu mínu niður á blað fyrir hann.
Þrátt fyrir þessa heljarinnar ferð í bankann stóð ég ekki eftir með bankareikning, einungis blað um að ég eigi að mæta á fund á miðvikudaginn næsta miðvikudag, klukkan 3 til þess að sjá hvort ég er bank account material. Þetta er nefnilega svo lítið útibú. Þetta var mjög nálægt því að vera life changing experience.

Eftir að ég labbaði út úr bankanum var ég full sjálfstrausts og fannst ég geta sigrað heiminn, þannig ég labbaði í rætkina og gerðist member að Nuffield health & fitness. Svona sigra ég heiminn one day at a time.

Planið í dag var svo að fara með Birki í drop-in í Coram's en Birkir var á allt öðru máli svo við vorum ekki lengi að snúa við og fara í garðinn sjálfann í staðinn að leika. Hann var heldur ekkert alltof spenntur fyrir því, vildi bara vera í fanginu mínu, ég ákvað nú samt að keyra með hann einn hring áður en ég færi aftur heim. Kúturinn var ekki lengi að hoppa upp úr kerrunni þegar hann rak auga í brúnu geitina. Við fórumn að eltast við geiturnar í smá tíma þangað til þær voru búnar að fá nóg af okkur. Birkir virtist þó ekki ætla að gefast upp á þeim og reyndi hvað eftir annað og að faðma þær. Ein varð svo fúl þegar hann ætlaði að reyna að sitja með henni inni í kastalann, þangað voru þær allar flúnar, að hún reyndi að stanga hann, greyið vissi ekki að það var búið að taka af henni hornin.

Birkir ákvað síðan að klifra upp í kastalann og ég fór á eftir honum. Þegar ég kom upp var þar kona með barnið sitt og sagði við mig: "really good climbing." Ég hugsaði vá ég hlýt að vera góð og þakkaði henni fyrir, síðan þurfti hún að eyðileggja allt og spurði: "How old is he?" Henni var snarlega kippt út af jólakorta listanum.

Eftir hádegisblundinn okkar kveikti ég á rosalega skemmtilegum disk sem heitir Eniga Meniga með Olgu Guðrúnu. Vá! hvað ég söng mikið enda voru þarna slagarar á borð við Ef þú ert súr vertu þá sætur, Ryksugulagið og Það hafa allir eitthvað til að ganga á. Við fórum síðan út á Myddelton leikvöllinn og þar söng ég heil ósköp í viðbót fyrir Birki og honum fannst það mjög gaman og tók oft undir með mér. Ég syng og syng hérna úti, þetta er alveg nýr heimur fyrir mig. Það er náttúrulega alveg spurning hversu lengi ég mun geta sungið áður en Birkir og Birtingur fara að taka eftir hversu laglaus ég er. Þangað til mun ég bara trúa að þeim finnist ég jafn góð og Whitney Houstun var í den.

p.s. Janus gallinn heldur áfram að koma sterkur inn.

 

XOXO
LOVE TYRA

Janus gallinn

Janus gallinn var að gera það gott í dag! Það var nefnilega frekar kalt í gær þegar ég var að fara að sofa og þá sá ég mér ekki fært um annað en að henda mér í Janus gallann og glænýju hnéháu ullarsokkana úr H&M. Þegar ég vaknaði svo var enn kalt svo ég ákvað að dvelja örlítið lengur í janus gallann og henti mér bara í aðra peysu yfir gallann og skellti í mig tebolla. Bretar kynda nefnilega ekki húsin sín á sumrin og það hefur verið bara rosalega milt og gott alveg þangað til í gær, svo alveg eins gott að fara bara eftir siðum Breta. Bylgja gerði heiðarlega tilraun í morgun til að kveikja á hitanum en ennþá er ekkert farið að gerast.... and the clock is ticking.

Það var stórt verkefni sem ég þurfti að takast á við í dag sem Au-pair en það var að vakna klukkan 8. Það gekk bara vonum framar og ég sé fram á að á morgun verði ég komin fram úr klukkan 8. Ég þarf náttúrulega bara aðlögun eins og strákarnir.

Birtingur og Ylfa til okkar klukkan 9 og þá hófst leikgleðin. Birkir var ekkert alltof spenntur yfir þessu öllu að þurfa að deila dótinu sínu en hann þarf bara aðlögun, eins og ég. Þeir voru síðan geðveikt duglegir og sváfu alveg báðir í 2 og hálfan klukkutíma sem var ekki amalegt fyrir mig, því ég fékk minn klukkutíma blund líka. Er virkilega að kunna að meta þessa hádegisblunda. Þeir munu koma sterkir inn í framtíðinni.

Ég fékk geðveikan care pakka í dag frá lang bestasta dreng í heimi, Stefáni. Hann innihélt allt það sem koma mun nammiframleiðslu heimsins í eðlilegt horf. Það var alveg huge bland í poki, nokkrir stórir draumar, blandaður lakkrís og kúlúsúkk. Nú mun ég loksins ná aftur eðlilegri þyngd því ég var kominn með mikinn næringarskort. Pakkinn innihélt einnig tvö Séð og heyrt blöð, sem voru ekki amalegur viðauki handa the Gossip Queen. Síðan var einn minnislykill með í pakkanum. Á minnislyklinum var að finna geðveikar bíómyndir þar á meðal Clueless og ljósmyndir af hinu þessu, m.a. systkinum Stebba, Stefáni, grænu þrumunni og random hlutum, og viti menn það kom tár í augu Londonsfarans. Þetta var eiginlega bara the Ultimate Survivor kit Kristínar Helgu.

Svo síðan til að jafna út nammiát dagsins ætla ég að fara í rætkina með Bylgju eftir kvöldmat....... þ.a.e.s. ef við komumst

E.S. Við fórum í ræktina, labbandi og refsuðum lóðunum grimmt, ásamt því að sýna þessum bretum hvar Davíð keypti ölið.

XOXO
LOVE TYRA

 

Tónlistartíminn

Ég er hrædd um að það hljóti að koma samdráttur hjá nammiframleiðendum í heiminum því að nammiát mitt hefur snarlega minnkað. Aðalástæðan er örugglega að nammi úrvalið er ömurlegt og nærliggjandi sjoppur hafa ekkert úrval. Þetta var frekar erfitt fyrstu dagana, fyrst voru það fráhvarfseinkennin, hita og kuldaköstin og allur sá pakki en ég er öll að komast á strik.

Það var frekar æðislegt veður eftir að Ellen og Davíð fóru, bongóblíða og hægt að sóla sig alveg helling. Ég tók auðvitað engan lit frekar en vanalega þrátt fyrir að leggja mig alla fram.
Við sóluðum okkur t.d. alveg hátt í 4 tíma á miðvikudaginn eftir að hafa farið með strákana í tónlistartíma í drop-ininu.

Tónlistartímarnir eru þannig að maður mætir með barnið og allir setjast í hring og syngja saman með hreyfingum og öllu. Birki leyst ekkert á þetta þannig að Bylgja fór bara fram að leika með hann. Ég, Birtingur og Ylfa fórum inn og settumst. Ég var svo heppin að fá sæti hliðina á kennaranum svo að það var mikil pressa á mér að standa mig. Þegar aðeins var liðið á tímann settist Birtingur í fangið á mömmu sinni, þannig að ég sat svolítið ein þarna hliðina á kennaranum. Ég hélt hins vegar áfram að syngja og gera hreyfingar til að valda kennaranum ekki vonbrigðum. Síðan allt í einu stoppar kennarinn að syngja og spyr mig: "Are you with anybody?" Mig hefur sjaldan liðið eins illa og ákvað að draga úr ákafa mínum í söngnum eftir það.

Ég er ekki búin að vera dugleg að fara mikið ein en ég lét reyna á það um daginn og labbaði alla leiðina í Soho, göngutúrinn minn varð þó brátt að búðarápi því þetta voru allt svo ótrúlega skemmtilegar búðir. Ég kom því ekki alveg tómhent heim. Eftir að hafa grandskoðað hverja búðina á fætur annarri var ég orðin svo áttavilt að ég hoppaði niður í næsta tube og fór heim.

Í fyrra dag létum við reyna á það í fyrsta skipti að ég færi ein með strákana út á leikvöll. Þeir voru báðir í beisli svo það var fínt en labbið tók heila eilífð og svo ruglaðist ég á leið og fór mikið lengri leið sem er bara alltof mikið fyrir svona litlar dúllur. Birkir og Birtingur voru bestu vinir alla leiðina svo að ansi oft þurfti ég að stoppa þegar þeir byrjuðu að hlægja saman. Fyrst byrjaði Birkir að gera eitthvað fyndið síðan hlógu þeir heil helling þangað til þeir fóru að knúsa hvorn annan og þá duttu þeir og svona gekk þetta aftur og aftur. Ég gat auðvitað ekki annað en hlegið með þeir því að þeir voru algjörar rúsínur.

Í gær fórum við út á leikvöll hérna alveg rétt fyrir ofan okkur og lentum í alveg úrhelli. Við létum það ekki stoppa okkur og héldum því áfram útiverunni. Á leiðinni heim löbbuðum við að Exmouth market, sem er ótrúlega krúttaraleg gata örlítið frá okkur. Við stoppuðum á kaffihúsi þar og fengum kakó og gulrótarköku áður en við röltum heim. Birtingur tók í fyrsta skipti hádegisblundinn sinn hjá okkur og gekk það bara vel, hann var að vísu ótrúlega spenntur yfir öllu dótinu hans Birkis svo hann vildi ekki alveg fara að sofa strax en Birkir var eins og klukka og fór inn í hebergi þegar klukkan var 5 mínútur í 12 og sagði góða nótt.

Pabbi hennar Bylgju og bróðir eru í heimsókn í London, svo að Bylgja fór með þá í skoðunarferð um hverfið og tók Birki með. Ég og Birtingur vorum því ein eftir heima að leika. Ég setti Dýrin í Hálsaskógi í gang fyrir Birting en skemmti mér sjálf konunglega yfir honum og söng með eins og enginn væri morgundagurinn.

XOXO

LOVE TYRA

The Popemobile

Það er búið að vera allt vitlaust hérna í London um helgina vegna þess að Páfinn rúllaði í heimsókn, fólk tók víst misvel í heimsóknina en sú gamla var rosa spennt fyrir honum. Þau voru víst mikið að hanga saman í Buckingham Palace þar sem páfinn þáði scones and a cup of tea. Ég og Ellen rétt misstum af honum í gær þar sem kallinn hafði verið að kasta kveðju á fólkið í Westminster Abbey. Vorum heldur betur svekktar og röltum því bara um svæðið og lékum túrista.

Áður en við fórum að eltast við páfann höfðum við farið á Camden Market sem er markaðstorg hérna í London (ákaflega vinsæll). Ég gerði góð kaup þar því ég náði að prútta heilmikið að mér fannst, allavega í eitt skipti um heil 2 pund. 

Þegar við komum heim eftir páfaleitina fengum við okkur scones með comboi sem lagðist vel í fólkið. Ég held að Birkir sé að fara að taka mig í sátt en ég mátti alveg leika við hann heillengi í gær.
Í gærkvöldi fórum við síðan og hittum vin hennar Ellenar og fengum okkur að borða saman á Briklane, en það er gata þar sem indverjarnir í London hafa komið saman og hennt upp hverjum veitingastaðnum á fætur öðrum.

Maturinn var það sterkur að ég vissi ekki hvert ég ætlaði eftir fyrsta bitann, Ellen er meira að segja ennþá að jafna sig.

Í dag tókum við daginn snemma og þræddum búðirnar á Oxford Street. Davíð var ekki alveg nógu ánægður með afraksturinn því hann fékk aðeins einn bjór en verslaði alveg heilmikið á sjálfan sig. Ég mun vinna í úrlausn á þessu máli svo þetta komi ekki aftur fyrir. Ellen var einnig öflug í kaupgleðinni en þegar hún var orðin alveg örmagna og gat ekki meira hoppaði hún inn í næstu H&M búð og tók góða syrpu.

Núna er trioið vel sveitt og seðlaveskin miklu okkar orðin miklu léttari, þannig ég ætla að fara að gera eitthvað ákaflega Londonískt og henda mér í sturtu.

XOXO

LOVE TYRA 

Fyrsti í London baby

Loksins er ég komin til London og í morgun er ég búin að vera að drekka í mig Londonískar matarvenjur og fékk mér Scones með einhverju agalega fancy comboi ofaná. Mér leist ekkert alltof vel á þetta í fyrstu en annað kom á daginn þegar ég bragðaði á þessu dýrindis comboi. Aftur á móti held ég að plön mín um að komast í heljarinnar gott form hérna úti muni renna út í sjóinn því að þetta scones combo lítur út fyrir að það muni tjaldi á lærunum á mér.

Ferðin hingað gekk frekar klakklaust fyrir sig fyrir utan skemmtilega klósettferð þar sem ég labbaði inn á mann í flugvélinni með allt niðrum sig í mestu makindum að kasta af sér þvagi. Hann hafði ekki látið sér nægja í þetta skiptið að lauma vininum út heldur þurfti hann bara að girða almennilega niðrum sig og var ég svo heppin að fá að sjá afraksturinn. Mér sýndist nú afturendinn á honum vera í ágætu standi þó að korter í viðbót á the stairmaster myndi ekki gera honum illt.

Við í minni sætaröð vorum afar fjölþjóðleg en ég var sessunautur með einu stykki indverja og einum lady gaga lover japana, en hann hafði mikið dálæti á söngkonunni. Ekki bætti úr að hafa svo skjannahvítt, rauðhært dýr á endanum. Við vorum eins og klippt út úr auglýsingu frá United Color Of Benetton.

Björk söngkona sat svo tveimur röðum fyrir framan mig í þessu líka fína hvíta tjaldi, hún hefur alltaf verið soddan trendsetter með fatavali sínu.

XOXO

LOVE TYRA