Loftfimleikar

Ég er nú orðin nokkuð viss um að ég hafi fundið köllun mína í lífinu en það versta við þessa köllun mína er að hún er ekki eins auðfundin á Íslandi eins og hún er hérna úti í London. Þrátt fyrir að hæfni mín í þessari grein sé ekki upp á marga fiska hef ég nefnilega mikla trú að ég geti eflt hana. Nú þyrfti ég að fara að ganga í það að koma mér upp svona aðstöðu. Ég var líka að láta mér detta í hug að skella mér trúðaskóla til að öðlast þeim mun meiri færni en ég held að þrátt fyrir þessa miklu trú á sjálfri mér í þessari grein þá hallist ég heldur á það að ganga hinn sanna íslenska menntaveg og fara í Háskóla Íslands.

Síðustu tvo laugardaga er ég nefnilega búin að ferðast í klukkutíma út fyrir London til að prufa mig áfram í loftfimleikum. Auður vinkona mín kom til mín í viku heimsókn fyrr í mánuðinum og kynnti mig fyrir þessari snilld en einhvern veginn rambaði hún óvart inn á þessa síðu http://myaerialhome.co.uk/ fyrir slysni og skráði okkur í einkatíma eitt þriðjudagskvöld. Við að vísu steingleymdum þessum þriðjudagstíma en náðum þó að endurbóka okkur á laugardeginum.

Á laugardeginum fengum við fyrst hálftíma einkatíma með henni Amöndu og eftir það fórum við í byrjendatíma hjá öðrum kennara en sá kennari hét Clare og þrátt fyrir að vera um 50 hoppaði hún og skoppaði um eins og enginn væri morgundagurinn. Við lærðum að gera gazelle, moonfish, chain og að koma okkur upp í trapísurnar með því að nota our core muscles. Það var nú heldur lítið að frétta af mínum core muscles svo þetta gekk frekar brösulega fyrir sig en einhvern veginn náði ég þó að teygja aðra löppina upp í trapísuna svo ég náði taki á henni. Þegar við vorum rétt byrjaðar að ná tökum á að koma okkur upp í trapísurnar ákvað Claire að flækja málið meira og vildi að við reyndum að sveifla okkur yfir þeir og fara þannig upp í þær (ekki viss um að þið skiljið hvað ég á við en aðalmálið er að hún vildi gera þetta erfiðara stúlkukindin). Þrátt fyrir að my core muscles hafi lítið látið fyrir sér fara í gegnum tímann þá var þetta eitt af því skemmtilegra sem ég hef gert. Það skemmdi heldur ekki að við brenndum örugglega helling af kaloríum í leiðinni. Ég tók því bara málin í mínar hendur og skráði mig aftur næsta laugardag.

Í gær var svo seinni tíminn minn og þar sem ég er dóttur móður minnar var ég búin að ná að stressa mig upp svo mikið að ég var alveg á báðum áttum hvort ég ætti nú að vera að láta hafa mig út í þessa vitleysu aftur. Ég að sjálfsögðu náði þó að hafa mig af stað og skemmti mér svo vel að kennarinn spurði hvort ég vildi ekki endilega koma aftur. Auðvitað var ég ekki lengi að segja já.

Video

Litlu frostpinnarnir geta verið miklar dúllur og stundum er ég mjög heppin og næ því á video.

Síðan suma daga gengur þetta ekki mikið betur en svona...