Hunter stígvél

Mig hefur alltaf þótt gúmmístígvél vera afar hallærisleg og ótrúlega púkó, sérstaklega á fullorðnu fólki en þetta virðist hafa breyst eitthvað hjá mér því nú eru þau efst á óskalistanum. Þetta eru að vísu ekki bara einhver gúmmístígvél heldur alvöru Hunter stígvél svona eins og breska drottningin og Kate Moss eru að sporta. Hægt er að fá þessi stígvél í öllum mögulegum stærðum og gerðum, en mig lýst einna best á þessi sem voru hönnuð í sameiningu við Jimmy Choo. Bylgja á Hunter stígvél og þótt þau nái mér vel upp að hnjám þá finnst mér ég vera sjaldan eins lekker og þegar ég er í þeim. Þetta væru líka kostakaup þar sem þau virka afskaplega vel í íslensku ofsaveðri og endingartíminn er lengri en á sjálfri mér svo þau gætu vel gengið í gegnum margar kynslóðir. Það sem sannfærir mig ennþá meira í að ég eigi að fjárfesta í þeim er að það er hægt að kaupa þau heimasíðum Asos, Topshop og á Selfridges.

Haldiði að ég verði ekki hugguleg í þessum á níræðisaldri úti í garði að dytta að blómabeðinu!

   

XOXO

LOVE TYRA

Styttist óðum

Síðastliðnar vikur hafa verið frekar tíðindalitlar hjá mér en það heldur betur dró til tíðinda þegar Heiðrún mætti til mín frá Aberdeen. Hún mætti galvösk til mín á fimmtudaginn og eyddi helginni í faðmi uppáhalds London vinkonu sinnar. Stelpunni var auðvitað boðið besta gistiplássið í London sem er að sjálfsögðu á uppblásinni dýnu frá Ylfu & Jóa á gólfinu hjá mér. Henni líkaði gistingin svo vel að hún ætlar að láta sjá sig hérna hjá mér aftur næsta fimmtudag eftir að hafa spókað sig örlítið í París.

Á föstudagskvöldið fórum við út að borða með Þórdísi á Dim-t þar sem ég kom öllum í opna skjöldu og pantaði mér fisk (nú er ég viss um að foreldrar mínir felli tár þar sem ég hef gert þeim mikinn grikk síðastliðin 20 ár með því harðneita að borða fisk, þessi langa barátta er nú á enda). 

Laugardagurinn byrjaði alveg einstaklega illa þar sem ég horfði á undanúrslitin í American Idol. Sú sem ég hélt með er nú dottin út og er því Idolið dautt í mínum augum. Það heldur betur lifnaði yfir deginum þegar ég komst til heimkynna minna á Oxford Street. Við eyddum deginum í að þræða þessa þekktu verslunargötu búð fyrir búð. Við enduðum svo í fiestu á 66 King's Cross Road en við erum í viðræðum viðpressuna þessa dagana til að fá dálk undir þessa fiestu því við erum það góð í henni. Allt frá kryddinu á kjúllann yfir í guacamólíið er heimagert, svo grand erum við orðin á því í þessari fajitas snilld.

Á sunnudaginn duttum við svo bara í nokkra kokteila og gerðum okkur afskaplega glaðan dag.

Nú styttist svo óðum í að foreldrar mínir komi í heimsókn en svo virðist sem þeim sé ekki ætlað að komast hingað því stöðugt er eitthvað að koma upp á. Fyrst eftir að þau keyptu miðana til mín ætluðu flugmenn í verkfall á sama degi og þau eiga flug út en sem betur fer leystist úr því og nú liggjum við á bæn um að þetta blessaða gos muni ekki trufla flug á tilsettum degi. Ef allt fer á versta veg og þau munu ekki komast út þá ætla ég að pakka saman dótinu mínu og synda heim.

Birtingur er byrjaður á leikskóla tvisvar í viku svo það er ansi rólegt hjá mér þá daga. Það er nú samt þvílík gleði hjá þessum tveimur drengjum þegar þeir hittast sérstaklega þegar allt leikur í lyndi á milli þeirra. Þetta samband þeirra er afskaplega stormasamt á köflum, en þegar það lægir þá verða þeir alveg hreint mestu mátar. 

XOXO

LOVE TYRA 

Tveggja!

Það er búið að vera mér hjartans mál alveg frá því að ég kom hérna út (semsagt í september) að kenna Birki að segja hvað hann er gamall. Ég hef nú náð að kenna honum ansi margt, allt frá því að segja úllalla yfir í það að biðja fallega um hluti en hann hefur þverneitað að læra aldur sinn. Í gær ákvað ég að reyna aftur að kenna honum hvað hann var gamall og spurði hann:

Ég: Hvað ertu gamall?
Birkir: Ha
Ég: Hvað ertu gamall Birkir?
Birkir: Ha
Bylgja: Ertu 10 ára?
Birkir: Nei, tveggja!

Drengurinn hefur semsagt verið fyrir löngu búin að læra þetta og hefur bara ákveðið að sjá hversu lengi ég myndi reyna áður en ég gæfist upp. Hann hefur greinilega fundið að ég var á síðasta snúning með að reyna að kenna honum þetta svo hann hefur ákveðið að gefast loks upp.

Við fengum mjög skemmtilega heimsókn um helgina en Jónína mamma Eriks og Erna Dís systir hans komu og voru hjá okkur. Þær komu seint á fimmtudagskvöldið með langþráð páskaegg í farveskinu og til að gera gott betra voru tvö handa mér. Á föstudeginum fórum við dömurnar á heimilinu og Birkir eldsnemma niður í bæ til að upplifa brúðkaupsstemminguna. Þetta var alveg hreint magnað og ég fann bara hvernig bláa blóðið kraumaði í æðum mínum. Það var allt pakkað af fólki og ekki fræðilegur möguleiki að komast nálægt þessum herlegheitum útaf öryggis ástæðum. Við héldum því bara af stað heim um hálf ellefu leytið til að sjá þetta almennilega í sjónvarpinu. Athöfnin var frekar köld og leiðinleg og ég er nokkuð viss um að ég hefði sofnað hefði ég verið í kirkjunni en þegar þau stigu út úr kirkjunni brúðarhjónin þá fékk ég nú klökk í hálsinn og gæsahúð. Ég varð fyrir miklum vonbrigðum (ekki samt eins miklum og þegar ég áttaði mig á því að boðskortið mitt hefði líklegast ekki týnst í pósti) þegar mér var sagt að það yrði ekki sjónvarpað frá veislunni sjálfri en ég hafði undirbúið mig undir það að sitja límd við sjónvarpið daginn á enda. 

Helgin var mjög skemmtileg og þrátt fyrir örlítið meiri vind heldur en vanalega náði ég aldeilis að bæta meira í freknufjöldann á andlitinu mínu. Stelpurnar fóru síðan heim í gær og eftir að hafa skilað þeim út úr húsinu féllu nokkur tár. En ég á sem betur fer von á foreldrum mínum í lok mánaðarins svo nú bíð ég spennt eftir komu þeirra :D