Piparkökugleði

Það lang besta við að vera au-pair er að ég þarf aldrei að hafa áhyggjur af því að leiðast á klósettinu, því ég er alltaf með live show fyrir framan mig. Það er næstum því eins og þeim finnist það vera algjört must að sleppa öllu því sem þeir eru að gera, bara til að geta örugglega verið með mér á klósettinu.

Í gærkvöldi fór ég að passa hjá íslenskum manni og franskri konu, þau eiga þrjú rosalega sæt börn og búa hérna í nágrenninu. Maðurinn hann Halli hafði látið mig frá frekar nákvæmar upplýsingar í gegnum sms hvernig ég ætti að rata þangað en bað mig endilega að hringja í hann ef ég væri ekki alveg viss. Ég hef alltaf getað ratað mjög vel þannig að ég var nokkuð viss um að þetta yrði nú ekkert mál. Ég fann þetta líka einn, tveir og þrír en átti eitthvað erfitt með að komast inn á svæðið því að það var stórt hlið og afar einkennileg bjalla sem ég botnaði hvorki upp né niður í. Mér til mikillar ánægju var akkúrat einn búandi að koma heim til sín og opnaði fyrir mér. Ég var ekki lengi að grípa tækifærið og smeygði mér með henni inn. Því næst tók ég upp símann og hringdi í Halla. Hann var afar undrandi að ég hefði ratað þangað í fyrsta skipti og fór að segja mér hvert ég færi næst. Ég botnaði ekkert í þessum upplýsingum sem hann dældi í mig þarna í gegnum símann. Fljótlega spurði hann mig þó hvaða leið ég hafði farið og komst að því að ég var á kolvitlausum stað en mjög nálægt. Ég snéri þá við og hélt til baka að hliðinu, en þetta blessaða hlið vildi hvergi gefa sig svo ég sat þarna pikkföst. Eftir 10 mínútur af vægu taugáfalli kom þó loksins einhver annar búandi og ég komst út. Eftir það var leiðin greið.

Við erum að taka forskot á jólasæluna hérna á King's og gæðum okkur á úrvals íslenskum piparkökum í takt við Hjálma. Stefán var svo yndislegur að senda piparkökur, Hjálmar disk, People og Séð og Heyrt. Það er rosalega erfitt að komast yfir amerísk slúðurblöð hérna en eftir dauðaleit hef ég fundið einn blaðasala upp í Angel sem virðist vera á sömu blaðsíðu og ég að kjósa þau amerísku yfir þau bresku.

XOXO

LOVE TYRA

Supermodels

Ég og Bylgja fengum að vera supermodels í einn dag en það varði auðvitað bara einn dag og kúkableyjurnar tóku líka svona vel á móti mér daginn eftir. Bylgja bauð mér í förðun, greiðslu, mini manicure og myndatöku á The Face London þar síðasta fimmtudag og það var klárlega ekki leiðinlegt.
Fyrst fengum við að velja greiðslu og förðun af myndum, ég ákvað bara go big og lét vaða í þvílíka greiðslu. Þegar greiðslan fór að taka á sig mynd hvarf ánægjusvipurinn eins og dökk fyrir sólu. Ómáluð með þetta ferlíki á hausnum, þetta var ekki að stefna í rétta átt. Ég vildi auðvitað sýna Tyra Banks að ég væri enginn aumingji og grét því ekki eins og hinar stelpurnar. Loks þegar það var búið að henda á mig andliti og auka augnhárum, leit ég bara alls ekki svo illa út. Eftir það tók við mega photoshoot með einhverjum gaur sem á að hafa myndað Orlando Bloom, þannig reyndi allavega konan að selja okkur fleiri myndir. Eftir daginn vorum við örmagna, mjög erfitt að vera módel, þannig við fórum heim og fengum okkur Shepard's Pie og mikið af Kit Katti.

Um seinustu helgi fórum við í sumarbústað í Helhoughton en bærinn er það lítill að það er bara ein gata sem heitir The Street. Bærinn minnti mig ótrúlega á litla bæinn sem Kate Winslet heimsótti í myndinni The Holiday (note to self googla hvar The Holiday var tekinn upp). Þetta var allt saman voðalega English country side legt þarna í sveitinni. Nú við fjölskyldan gerðum bretum þann gikkinn að leigja okkur bíl. Ég hélt ég ætlaði að deyja fyrst þegar við lögðum af stað frá flugvellinnum, tókum nefnilega tubið þangað til að sækja bílinn, og bað ákaft til Guðs og fór með Maríubænir. Þegar ég var svo alveg að fá taugaáfall af stressi komumst við á áfangastað. Þessi huggulegi bústaður sem við vorum svo heppin að fá lánaðan, virtist þó hafa verið tvíbókaður því að í húsinu var kröggt af kóngulóm, ýmist dauðar eða lifandi.
Eftir þessa löngu keyrslu í húsið var ég örmagna af þreytu og hugsaði nú gott til glóðarinnar að geta skriðið upp í rúm. Þá varð ég fyrir þessari líka life-changing momenti að ég sá þessa HUGES könguló í mestu ró á gólfinu hjá mér, hún var að vísu dauð en það er allt annar handleggur, og ég varð að kalla á Erik til að taka hana, aðrar 15 maríubænir voru beðnar og eftir að hafa náð að róa sjálfan mig niður með jafnri öndun sem ég hef lært  í Yoga tókst mér að sofna.

Daginn eftir tókum við rúnt um nærliggjandi bæi, kíktum á sjóinn og komum okkur upp nammi birgðum fyrir kvöldið. Þetta var laugardagskvöld og ekkert annað í boði nema að horfa á besta þátt í heimi, X-factor. Go team Aiden! (update: hann datt út í kvöld)

Í vikunni er ég búin að vera dugleg að mæta í ræktina, sérstaklega Yoga til að geta náð inner peace. Á fimmtudaginn mætti ég í yoga og kennarinn var indverji. Þetta verður ekki meira alvöru hugsaði ég með mér. Fólk er að ferðast heiminn á enda til að komast til Indlands í Yoga hjá einhverjum gúrúum og ég fæ þetta bara beint í æð mitt inn í miðri London. Aftur á móti reyndist mér erfiðara að skilja karlgreyið, því hann var með þennan líka rosalega hreim.

Annars ákvað ég að henda inn í einu myndbandi frá grimma dance sessioninu okkar síðasta föstudag.

 

 

 

XOXO LOVE TYRA

Halloween

Jeijjj, Birkir er farinn að segja nafnið mitt. Ég er mjög stolt af honum, núna er ég búin að kenna honum nafnið mitt og að klessa hann. Framtíð þessa barns er gjörsamlega bjargað. Þetta var tvísýnt á tímum.

Um helgina fór ég, Þórdís, Aldís og Diljá á Halloween djamm. Halloween er alvöru hérna, það voru margir úti á sunnudaginn trick or treating og á laugardagskvöldinu voru rosalega margir í búningum. Sumar stelpur hafa reyndar eitthvað misskilið þennan dag og ákveðið að fækka fötum frekar en að klæðasta búningum. Við mættum til dæmis einni dömu sem var ekki að selja sig, á netabolnum einum saman, þannig að frænkunum var frekar kalt.

Indverjar halda að rauðhærðir séu að deyja út þannig að á laugardagskvöldið vildu þeir ólmir taka myndir af mér og Þórdísi. Ég reyndi að rukka fyrir myndirnar, einungis 2 pund eða 357 krónur og 88 aura en þá sögðu þeir bara að ég væri pricy girl. 

Ég er farin að hafa smá áhyggjur að ég eigi eftir á fá menningarsjokk þegar ég kem heim og fer að umgangast fólk á mínum aldri. Ég hlusta svo mikið á barnatónlist og les bara sögur um Einar Áskel eða Thomas the tank engine að um daginn gat ég ekki sofnað af því að ég var með áslaug í efnalaug á heilanum sem er af þeim kostulega disk Lög unga fólksins.

XOXO
LOVE TYRA