Húsamús

Á föstudagskvöldið var ég að fara að sofa, lá uppi í rúmi í makindum mínum að horfa á idolið í tölvunni þegar ég heyri eitthvað skrjáfur. Sé ég þá ekki mús standa á grind sem liggur upp við vegginn í herberginu mínu. Hún stóð kjurr í smá stund en stökk síðan ofan í veskið mitt. Ég gerði tilraun til að fæla hana úr töskunni minni með því að henda sokk í áttina að henni. Það tókst ekki þannig ég ákvað að forða mér bara út úr herberginu en til þess að komast út úr herberginu þurfti ég að fara hættulega nálægt töskunni. Eftir nokkra soothing breaths skaut ég mér út úr herberginu og fór beint og vakti Erik. Erik var steinsofandi enda klukkan eitt um nótt og samtal okkar var eitthvað í þessa áttina:

Ég: Erik það er mús inni hjá mér
Erik: Hvað meinarðu?
Ég: ÞAÐ ER MÚS INNI HJÁ MÉR!
Erik: Hvað meinaru?
Ég: MÚS!!!!!!!!!!!
Erik: Sástu mús?
Ég: Já, hún er inni hjá mér

Þá gafst ég upp og ákvað að sofa inni í stofu þar sem ég þorði ekki aftur í herbergið. Daginn eftir fór ég að taka til í herberginu og fann þá meðal annars músaskít út um allt og umbúðir utan af súkkulaði mola sem hafði legið á skrifborðinu mínu á gólfinu. Erik fór í það að kaupa músagildrur og eitur á meðan ég jafnaði mig með smá verslunarleiðangri í Matalan. Síðan lögðum við þrjár músagildrur vítt og breitt um herbergið í von um að góma hana nóttina eftir. Daginn eftir voru því miður engin ummerki um músina. Um miðjan daginn í dag ætlaði ég að sækja leggins inn í fataskápinn minn (sem hafði verið tekinn í gegn daginn áður) og tók þá eftir að það var kominn meiri músaskítur í botninum á skápnum. Ég tók einn upp og henti út um gluggann og fór síðan aftur inn í skáp til að ná í buxur, sé ég þá ekki músina í makindum sínum kúrandi ofan á buxunum sem ég var einmitt að sækja og þá brást ég loksins við eins og í bíómyndunum. Ég skellti hurðinni og hlaup öskrandi upp til að sækja Erik sem var ekki lengi að veiða músina í box. Þegar hann fór að skoða músina betur í boxinu, fannst honum hún vera svo sæt að hann var alvarlega íhuga það að kaupa bara búð og hafa hana sem gæludýr. Sem betur fer slapp hún þegar við settum hana út í kassanum. Ég þori varla að viðurkenna það en mig langar helst ekkert að sofa í herberginu fyrr en við erum búin að kítta í allar holur og skilja eftir músagildrurnar í eina nótt í viðbót svona til að vera alveg 100 % viss um að hún hafi ekki átt einhver systkini. Erik sem betur fann myglu fyrir aftan skápinn minn og þreif það með rosa sterku efni sem krefst þess að maður viðri vel eftir á. Þar sem við viljum ekki hafa hurðina opna inn í herbergið og ekki heldur gluggana sýnist mér ég geta nýtt það sem afsökun fyrir að gista í stofunni allavega eina nótt í viðbót. BTW þá fundum við restina af súkkulaði molanum bakvið skápinn hálf étinn. Ég held ég leggi til að við fáum okkur bara kött þá verður þetta ekki vesen.

 

Litla kvikindið

Hálf étni súkkulaði molinn

Fyrir utan þetta músa tilfelli er lífið frekar ljúft hérna í London enda fer hitinn sjaldnast niður fyrir 10 gráður og er meðal hitinn í kringum 14 gráður sem þýðir bara eitt. Það er heitt í london. Nú styttist óðum í München ferðina mína og eru blendnar tilfinningar í gangi hjá mér. Ég er bæði rosalega spennt að hitta Hugrúnu og Helgu en líka mjög stressuð að fara á tvo nýja flugvelli og að átta mig á því hvernig í ósköpunum ég kemst heim til þeirra. Þetta verður eflaust stórkostlegt ævintýri.

Nokkrar myndir úr daglegu lífi hjá þremenningunni

Strákarnir að mála í Drop-in

 

Athugasemdir

[Hugrún (IP-tala skráð) 4.4.2011 kl. 21:44]

Hahaha mach keine Sorge, þú spjarar þig, við getum sótt þig útá Hauptbahnhof og ég efast ekki um að þýskukunnátta þín fleyti þér að minnsta kosti þangað :D

[Ylfa (IP-tala skráð) 5.4.2011 kl. 14:47]

Kruttin, strakarnir þa, en ekki musin! ;) Serstaklega sætir að mala saman.