Vor í London

Það er ofboðslega gott að búa í London og ég sé alveg fram á að búa hérna seinna meir en akkurat núna sé ég Ísland í hillingum. Helsta ástæðan er örugglega sú að ég sakna mömmu & pabba ofboðslega mikið og myndi vel þiggja faðmlag frá þeim, ég er nú einu sinni litla stelpan þeirra og má því alveg haga mér þannig þótt ég sé orðin 20+.
Svo væri ég heldur ekkert á móti að geta skroppið í sund, það vantar svolítið hérna í London, sérstaklega fyrir sunnudagana.

Annars er veðrið hérna í London alveg æðislegt og vorið í fullum skrúða. Ég var úti með strákana einn morguninn í vikunni og var eitthvað að pirrast yfir því að þurfa að fara í jakkann minn aftur þegar sólin hvarf á bakvið ský. Ég hætti snarlega að pirra mig yfir því þegar ég las alla snjóstatusana frá Íslandi á facebook seinna um daginn.

 

 

 

Ég fór í Healt MOT í ræktinni minni á mánudaginn en það er svona alsherjar fitness test sem er frítt í boði í ræktinni minni. Hæðin og þyngdin er mæld, hjartsláttur í hvíld, blóðsykurinn, ummál, blóðþrýstingur og svo er maður spurður um hitt og þetta. Þetta er þvílíkt mikil snilld að mínu mati og vantar alveg inn í íslensku ræktirnar. Ég var búin að fara einu sinni áður en var frekar feimin, þannig þegar ég var spurð hvort ég vildi einhverjar ráðleggingar afþakkaði ég bara pent. Í þetta skipti ákvað ég hins vegar að þiggja ráðleggingar þar sem ég hef átt mjög erfitt með að draga mig af stað í rætkina og borðað mjög óhollt upp á síðkastið. Konan sem gerði prófið skrifaði niður hvar ég gæti bætt mig og merkti við tímana sem voru sniðugir fyrir mig, síðan bauð hún mér upp á það að fá tíma með einkaþjálfara svo hann gæti gert prógramm fyrir mig. Ég var voða efins með að fá þennan tíma hjá einkaþjálfaranum af því að ég hélt að það myndi kosta svo mikið en auðvitað var það svo frítt.

Það skemmtilega við þetta allt saman var að ég hef bætt mig töluvert og aukið fitness levelið mitt upp í það að vera frábært eða í sama flokki og 10 % breta í mínu aldursboxi. Þar sem ég hef meira verið styrktaraðili ræktarinnar í janúar og febrúar kom þetta mér töluvert á óvart en síðan þegar ég fór að hugsa betur út í það þá labba ég út um allt og passa tvo tveggja ára ofur fjöruga stráka svo það hlaut að skila sér. Svo fyrir alla þá sem langar að hækka fitness levelið sitt og verða heilsuhraustari, go have babies!

Á þriðjudaginn var síðasta kvöldið mitt í short coursinum og því komið að því að sýna hugmyndirnar okkar. Ég var auðvitað á síðustu stundu að klára verkefnið mitt en náði að klára það 10 mínútum fyrir tímann. Þá hoppaði ég upp í leigubíl og byrjaði að kúpla mig inn í rétta stress andann. Þegar 4 manneskjur áttu eftir að sýna verkefnið sitt og ég þar með talinn, var ég búin að slá inn 911 í símann minn bara svona til öryggis ef hjartað skyldi fara að gefa sig. Nú á meðan ég sagði frá hugmyndinni var ég í hálfgerði móki og gleymdi t.d. að segja frá vörunni minni sem var eiginlega kjarni verkefnisins en sem betur fer spurði kennarinn hvort ég gæti sagt aðeins frá því hvað ég ætlaði að selja.

Stressið var svo mikið hjá mér að það eina sem ég man eftir úr tímanum er að verkefni Líbanon prinsessunnar var frekar súrt en ég bjóst að sjálfsögðu við eitthverri flugeldasýningu og að við myndum allar fá Hermés tösku í lokin. Nei, svo fór ekki og er ég því ekki Hermés töskunni ríkari.

Eftir tíman fór ég, kennarinn og tvær aðrar stelpur á pólskan bar en bæði kennarinn og Magdalena (fyrrum póllandserfinginn) eru frá Póllandi. Ég smakkaði einhvern drykk sem var eins og apple pie á bragðið en lét matinn alveg eiga sig vegna slæmrar reynslu af honum. Julia og Magdalega fengu sér báðar einhverjar pólskar kræsingar og vildu ólmar að ég smakkaði eftir að ég hafði sagt þeim frá mjög slæmri reynslu af innyflasúpu og öðru svipuðu sem ég hafði smakkað af pólskum mat. Þessi matur var mikið skárri en ég held að ég haldi mig bara áfram við mína fæðutegund, nammi.

 

Ég ákvað í gær að vera svolítið menningarleg og fara og taka bók af British Library sem er hérna rétt hjá mér. Ég rétt steig inn í anddyrið á byggingunni en þar sem þetta er svo stórt og flókið eitthvað og ég sá ekki vott af bókum tók ég u-beyju út og beint inn á Starbucks. 

XOXO
LOVE TYRA

Athugasemdir

[Inger Agustsdottir (IP-tala skráð) 14.3.2011 kl. 21:54]

Við söknum líka litlu stelpunnar okkar.